ดิ๊กสัน มือขวาของวิลลาบี เป็นเจ้าหน้าที่ซึ่งทำลายศักยภาพของตัวเองด้วยการไร้ความอดทนและอารมณ์ที่เอาแน่เอานอนไม่ได้ เขาเข้ามาแย่งชิงอำนาจการสั่งการของหัวหน้าตำรวจ ผู้มารับบทนี้คือแซม ร็อคเวลล์ ซึ่งเคยรับบทบาทเป็นตัวละครที่คนดูลืมไม่ลงมาแล้วมากมาย และเคยร่วมงานกับผู้กำกับแม็คดอนนาในบทบาท บิลลี บิคเคิล จาก SEVEN PSYCHOPATHS ผู้กำกับแม็คดอนนากล่าวถึงตัวละครนี้ว่า "ดิ๊กสันคล้ายจะเป็นทุกอย่างที่คุณเกลียดในตัวมนุษย์คนหนึ่ง แต่ก็มีบางอย่างในตัวเขาที่ดูคล้ายเด็กและน่าสะเทือนใจ ซึ่งส่วนหนึ่งเป็นเพราะแนวทางของแซมในการถ่ายทอดตัวละครตัวนี้ด้วย ถึงแม้ว่าเขาจะน่ารังเกียจและทำเรื่องเลวร้ายแค่ไหนก็ตาม"

            หนึ่งในนักแสดงร่วมอย่างฮาร์เรลสันยอมรับว่า "ดิ๊กสันน่าจะเป็นตัวละครตัวโปรดของผมเลย แซมมีความสามารถพิเศษในการรับบทเป็นคนที่คุณรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างไม่ปกติ และที่จริงแล้วหลายสิ่งที่ดิ๊กสันทำก็เป็นเรื่องผิดมากๆ แต่เขาก็ยังมีคุณสมบัติอื่นมาชดเชย แซมในบทดิ๊กสันมีความไร้เดียงสาอย่างไม่น่าเชื่อ เพราะฉะนั้นคุณจึงห่วงใยเขาแม้ในเวลาที่เขาทำเรื่องแย่ๆ ผมคิดว่าเขาเป็นนักแสดงที่ยอดเยี่ยมและเป็นเรื่องดีมากครับที่ได้ร่วมงานกับเขาอีกครั้ง"

            แม็คดอนนาและร็อคเวลล์เคยทำงานร่วมกันไม่เพียงใน SEVEN PSYCHOPATHS แต่ยังรวมถึงละครเวทีเรื่อง A BEHANDING IN SPOKANE ด้วย แต่เรื่องนี้นับเป็นพรมแดนใหม่ แม็คดอนนากล่าวถึงร็อคเวลล์ "ผมคิดเสมอว่าแซมเป็นคนที่ผมจะเลือกสำหรับนักแสดงในรุ่นนั้น เวลาที่เขาเผยด้านมืดออกมา เขาก็จะเล่นได้มืดสุดๆ" ดิ๊กสันนั้นเป็นตัวละครที่มีเอกลักษณ์เฉพาะของตัวเอง ร็อคเวลล์ให้ความเห็นว่า "ดิ๊กสันเป็นตัวละครแบบคลาสสิก เขาเป็นเหมือนวายร้ายเอ็ดมันด์ในเรื่อง King Lear ในแง่ที่เขาโกรธเกรี้ยวกับทุกสิ่งทุกอย่าง โกรธโลกใบนี้และมักคิดว่าเขาถูกคนอื่นปฏิบัติอย่างเลวร้ายเสมอ ตอนแรกเขาดูเหมือนตัวร้ายประจำเมืองเอ็บบิง แต่เขาซับซ้อนมากกว่านั้น"

          สุดท้ายแล้ว เมื่อเรื่องเผยออกมาว่าดิ๊กสันมีชีวิตในบ้านที่ต้องพึ่งพาคนอื่นตลอดเวลา ก็จะเห็นได้ชัดขึ้นว่าความกระวนกระวายของเขามีต้นตอมาจากไหน "เขายังคงอาศัยอยู่กับแม่และเหมือนคนไม่ยอมโต ไม่สามารถใช้ชีวิตเป็นอิสระและเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวได้" ร็อคเวลล์อธิบาย "เขามีความสัมพันธ์ที่เลวร้ายกับแม่จนกลายเป็นความบอบช้ำทางจิตใจ แล้วเขาก็นำความรู้สึกนั้นไปลงกับคนอื่น ผมคิดว่าเราทุกคนสามารถเชื่อมโยงกับความโกรธและความเศร้าของเขาได้ รวมถึงการที่เขายกย่องหัวหน้าวิลลาบีให้เป็นฮีโร่ ผมคิดว่าเราหลายคนรู้สึกเคารพยกย่องใครสักคนและต้องการได้รับการยอมรับจากคนคนนั้น"

แม็คดอนนาและร็อคเวลล์เห็นตรงกันว่าความเสี่ยงของดิ๊กสันอยู่ที่การปล่อยให้เขากลายเป็นภาพล้อเกินจริงแม้เพียงชั่ววินาทีเดียว ความเป็นมนุษย์ของเขาคือแก่นสำคัญ "เราทั้งคู่ต่างรู้ว่าดิ๊กสันต้องออกมาสมจริงและไม่ใช่ตัวละครที่มาเล่นตลก" ร็อคเวลล์กล่าว "ที่จริงการทำให้ตัวละครตลกเกินไปหรือน่าสงสารมากเกินไปก็อันตรายพอกัน ผมคิดว่าสุดท้ายแล้วคนดูจะมีความรู้สึกขัดแย้งในตัวเองต่อดิ๊กสัน ผมอยากให้เขาทำให้ผู้ชมรู้สึกหงุดหงิด โกรธ และเพลิดเพลิน แต่ก็เห็นใจเขาด้วยในเวลาเดียวกัน"

ตัวอย่างภาพยนตร์